. . .


Pinagmamasdan ang sarili,
sa harapan ko ay ang walang tigil
na pagikot ng mundo,
mga taong kumakayod at naghahanap
ng silbi sa nagiisang buhay.



Humihinga ng paisa isa, 
nagbibilang ng araw sa sampung daliri
uulitin at uulitin, 
hangga’t malilimutan ang huling bilang, 
babalik at babalik sa simula, 
parang sirang plaka na kanta ng kanta, 
himig na gumagasgas sa magkabilang tenga.



Walang tigil ang pagikot ng mundo,
hinihinaan ang paghigop ng hangin,
nagbabakasakaling makarinig
ng bagong himig, 
ng bagong pagtawag,
ng bagong linya,
sa nagiisang buhay.

at

another worries, what's new.

I feel guilty when I allow myself to play, some people my age or younger than me gear towards to their adulthood and future plans...while I’...

  • it's okay, i understand, truly.
    Sometimes I wonder if I had hurt someone unintentionally, especially in large crowds or gatherings. I tend to hyper-focus in detail on whom ...
  • smile
    I just realized it in high school, when my tita told me how sad-looking my drawings are,   I didn’t notice the pain and anger piling up. Pen...